ΑΡΚΩ!

Βυθισμένη στην φύση των πράξεων
τράβαγα τα σεντόνια φοβισμένη…
Σήμερα δεν ακούστηκαν
πνιχτές φωνές σ αλατισμένο μαξιλάρι
Το δέρμα πόνεσε…

Ασυμβίβαστη
Δίχως ώρες με πολέμαγα..
Χαμογέλασα!

Στη στιγμή...
στον βουβό κόσμο της
στο μοβ τις πασχαλιάς.
Γίνομαι ένα σφιχτό σχοινί
Γίνομαι βρόγχος …

Κάνω θόρυβο με το μολύβι
Η στιγμή μου το κλέβει...
Με ντύνει στα άσπρα
κόκκινο στα χείλη!
Με σπρώχνει βιαστικά…
νιώθω να προχωράω
μπροστά…

Μα πάλι φτάνω πίσω- πίσω ..