ΤΡΕΛΗ

Αισθανομαι το συμπαν να γελα
νιωθω σαν να χει φως μα ειναι βραδυ,
ο ηλιος σαν κοιταζει χαιρετα
και το φεγγαρι πλεκει μαξιλαρι.

Και φτιαχνω φυλαχτο σαν τραγουδω
με ξυλο και κλωστη λεπτουλα ασπρη,
να μου δωρισω θελω εναν σταυρο,
να με φυλαει απο ολα μου τα λαθη.

Τα ποδια μου χορευουν σε ρυθμο
που αγνωστος μου ηταν μεχρι τωρα,
πινω ολον τον ηλιο και μεθω,
λαμπιρισαν οι αχτιδες μες το σωμα.

Μα απ την χαρα μου παω να τρελαθω
και ασχετα ολο κανω και γελαω,
την θαλασσα την κανω ουρανο,
ριχνω κι ολα τα αστερια στο νερο.

Μες στο φεγγαρι ριχνω τον γιαλο
και σβηνω ολη τη θλιψη του απ τα ματια,
μια χουφτα ριχνω γιασεμια στο γαλανο,
του φεγγαριου το μαξιλαρι παιρνω για αντρα.