ΟΝΕΙΡΕΜΑ

Στην μέρα απάνω μια γαρδένια
Να γίνει η αγάπη μας λουλούδι
Η αγκαλιά μας μια κορδέλα
Που δένει ίσκιους, με τραγούδι

Στο πρόσωπο του ο ήλιος λάμπει
Με την αχτίδα για ομπρέλα
Να ζωγραφίζει τ’ ακρογιάλι
Το ηλιοβασίλεμα, τα αστέρια

Χιλιάδες κάστρα να μου τάζει
Κόκκινους δράκους και να τρέμει
Ποτάμι δάκρια να αφήνει
Μέσα απ τα μάτια μου να ελπίζει

Να με κρατά σφιχτά, σαν ένα
Και να μου σιγοψιθυρίζει
Λόγια με εικόνες από εμένα
Και να με γλυκονανουρίζει

Πλέκει τα χέρια, μου τα σφίγγει
Στα δυο του μάτια εγώ να λιώνω
Σαν το λαδάκι από καντήλι
Κι όταν με βλέπει να δακρύζει

Εγώ να ρίχνω στ’ ακρογιάλι
Βότσαλα και μικρά πετράδια
Αυτός να κρύβει με το ένα χέρι
τ άστρα μην φύγουν στα σκοτάδια

Να κλαίει πνιχτά, να μην ακούσω
Τον πόνο που χει για εμένα
Στιγμή του φαίνομαι, που σβήνω
Μια την καρδιά φιλά, μια εμένα.