ΣΤΙΧΟΙ ΣΙΩΠΗΣ

Απλωσα την ανασα μου,
με δυο λογια να ταξιδεψει
εκει, που οξινα βρεχει.

Με ματια λογια..

Μα πως να κρατησεις μονη
τουτη την βροχη,
που σαν μανιασμενος καταραχτης,
ορμαει και χυνεται με υπερβολη;

Λογια, με αντισταση και μνημη
συλλεγουνε προσεκτικα,
εικονες λογια..

Με τα εγω και με μη,
που ταπεινωτικα ποδοπατουν.

Παντα ασυμβιβαστα,
τα λογια μου αντιστεκονται
και ρητορευω..
Με θηλια ως τον λαιμο,
οικοδομοντας πολιτεία
γεματη, απο στιχους σιωπής..
και Ελλάδα απο "ειρηνη"!